வேல்முருகன், ‘வேல் மைதீன்’ ஆனது எப்படி? - மதுரை இளைஞரின் சாதனைக் கதை #MotivationStory

சிலர் எறும்பு கடித்தாலே துடிதுடித்துப் போய்விடுவார்கள்; கை, கால்களில் லேசாகக் கீறல் விழுந்தால்கூட பதற்றமாகிவிடுவார்கள். நம்மில் சாதாரண உடல் உபாதைகளுக்கே துவண்டுபோய் மூலையில் முடங்கிவிடும் மனிதர்கள் அநேகம் பேர். எப்பேர்ப்பட்ட இடர் வந்தாலும் தாங்கிக்கொண்டு, வாழ்க்கையை அதன் போக்கில் வாழும், தொடர்ந்து முன்னேற்றப் பாதையில் போய்க்கொண்டே இருப்பவர்கள்தான் சாதனையாளர்களாகத் தனித்துத் தெரிகிறார்கள். மதுரை மாவட்டம், பரவையைச் சேர்ந்த இளைஞர் வேல் மைதீன் ஒரு சாதனையாளர். அவரை அப்படிக் குறிப்பிடுவதுதான் பொருத்தமாக இருக்கும். சரி... யார் இந்த வேல் மைதீன், இவர் கதை என்ன?

வேல் மைதீன்... பட்டதாரி. ஒரு விபத்தில் வலது கை மணிக்கட்டுக்குக் கீழே இருக்கும் பகுதியைப் பறிகொடுத்தவர். ஆனால், மனம் மட்டும் துவளவில்லை. விபத்தால் மாற்றுத்திறனாளியாகவே உருமாறிவிட்டாலும், வாழ்க்கையின் மீதான பிடிப்புக் கொஞ்சம்கூடக் குறையவில்லை. மண்பாண்டங்கள் தயாரிப்பு, அவரின் பரம்பரைத் தொழில். ஒறைக்கையால் மண்பாண்டப் பொருள்களைத் தயாரித்து விற்பனைக்கு அனுப்புகிறார். இப்போது கார்த்திகை தீபம் நெருங்குவதால், அகல்விளக்குத் தயாரிப்பில் தீவிரமாக இருக்கிறார். மும்முரமாக வேலை பார்த்துக்கொண்டிருந்த அவரை ஒரு காலை நேரத்தில் சந்தித்தோம். “மண்பாண்டப் பொருள்கள் தயாரிப்பது எங்க பாரம்பர்யத் தொழில். 13 வயசுலயே மண்பாண்டப் பொருள்கள் செய்யக் கத்துக்கிட்டேன். மதுரை, வெள்ளச்சாமி நாடார் காலேஜுல படிச்சேன். டிகிரி முடிச்ச பிறகு, மதுரைல இருக்குற ஒரு தனியார் கம்பெனியில சில வருஷம் வேலை பார்த்தேன். அங்கே வேலை பார்க்கும்போதுதான் 2011-ம் வருஷம் ஒரு விபத்து நடந்தது. அதுல என் வலது கையோட மணிக்கட்டுக்குக் கீழே துண்டாகிப் போச்சு. முதல்ல வாழ்க்கையே இருண்டு போனது மாதிரி உணர்ந்தேன். வலது கை இல்லாம என்ன செய்யப் போறோம்னு மலைப்பா இருந்தது. ஹாஸ்பிட்டல்ல இருந்தப்போ, என்னைப் பார்க்க வந்த மேனேஜர், “நீ பாட்டுக்கு கையை மெஷினுக்குள்ள குடுத்துட்டே. உன்னால என் புரமோஷன் போச்சு’’னு சொன்னார். எனக்கு மனசு உடைஞ்சு போச்சு. ஆறுதல் சொல்லக்கூட மனம் இல்லாதவங்க இருக்குற கம்பெனியில வேலை பார்க்கப் பிடிக்கலை. வெளியில வந்துட்டேன். அப்புறம் நஷ்டஈடு கேட்டு, அந்த கம்பெனிக்கு வருஷக் கணக்குல அலையா அலைஞ்சேன். ஒண்ணும் கிடைக்கலை.வீட்டுலேயே முடங்கிக்கிடந்தேன். அப்போதான் என் நண்பன் ரசூல் மைதீன் உதவிக்கு வந்தான். வாழ்க்கைன்னா என்னனு புரியவெச்சான். டூவீலர், கார் டிரைவிங் எல்லாம் எனக்கு அத்துப்படி. ஒத்தக்கையாலயே வண்டி ஓட்டிக் காட்டுவேன். கை போனா, வாழ்க்கையே போயிடுச்சுனு அர்த்தம் இல்லைனு எனக்குப் புரியவெச்சான். அவன் கொடுத்த நம்பிக்கைக்கு நன்றிக் கடனாத்தான் `வேல் முருகன்’கிற என் பெயரையே `வேல் மைதீன்’னு மாத்திக்கிட்டேன்இப்போ நான் செய்யற மண்பாண்டப் பொருள்கள் தொழிலை அந்தப் பெயராலதான் செய்யறேன். ஆனா, அது இன்னைக்கு வரைக்கும் அவனுக்குத் தெரியாது’’ சொல்லிவிட்டு மகிழ்ச்சியோடு சிரிக்கும் அவரது புன்னகையில் நட்பின் பலம் புரிகிறது.

“குருவிக் கலயம், எல்லாவிதமான மண் விளக்குகள், சமையல் பானை, மத்தாப்பு கலயம், ஈமச்சடங்கு கலயம்னு 20 வகையான பொருள்களைத் தயாரிக்கிறேன். ஒவ்வொரு சீசனுக்கும் ஏத்த மாதிரி பொருள்களைத் தயாரிச்சு, கிட்டத்தட்ட 13 மாவட்டங்களுக்கு விற்பனைக்கு அனுப்புறேன். இப்போ கார்த்திகை தீபம் நெருங்குறதால அகல் விளக்குகள் தயாரிக்கிறேன். கார்த்திகை சீசன் முடிஞ்சதும், பொங்கல் பானை தயாரிக்க ஆரம்பிச்சுடுவேன்.

 மின் செலவு, விற்பனைக்கான செலவு, பொருள்களைக் காயவெச்சு பராமரிக்கறது போக, ஒரு நாளைக்கு 200 ரூபாய் லாபம் கிடைக்கிறதே அதிகம். அதனாலேயே மீதி நேரங்கள்ல கம்ப்யூட்டர்ல வேலை செய்யறேன். அரசுப் போட்டித் தேர்வுகளுக்கு முயற்சி செய்யறேன். ஒரு படம் டைரக்ட் பண்ணணும்னு ஆசையிருக்கு. என் படத்துக்கு நானே திரைக்கதையும் எழுதிவெச்சிருக்கேன். எனக்குப் பெரிய ஆசை இருக்கு... சொன்னா சிரிக்கக் கூடாது’’ என்றவர் தொடர்ந்தார்... “டி.வி நிகழ்ச்சி தொகுப்பாளராகணும்கிறது என்னோட ஆசை. அது என்னவோ அந்த மேடையில மட்டும் மாற்றுத்திறனாளிகளுக்கு அங்கீகாரம் கிடைக்கிறதே இல்லை.’“இந்தச் சமூகம் மாற்றுத்திறனாளிகளுக்கு ஆசைகளே இருக்கக் கூடாதுனுதான் நினைக்குது. ஒருநாள் ஒரு துணிக்கடைக்குப் போயிருந்தேன். ஒரு சட்டையை எடுத்தேன். கடையில இருந்தவர், “இந்தச் சட்டை பிசிக்கலி ஃபிட்ஆக இருக்கறவங்களுக்குத்தான் நல்லாயிருக்கும். உங்களுக்கு எதுக்கு?’’னு கேட்டார். நான் செய்யற மண்பாண்டத் தொழிலுக்கு உதவுமேனு ஒரு கைவண்டி வாங்குறதுக்காக லோன் கேட்டு பேங்குக்குப் போனேன். “உனக்கு எல்லாம் எதுக்கு வண்டி?’’னு லோன் இல்லைன்னுட்டாங்க. எங்களைப்போல மாற்றுத்திறனாளிகளுக்கு அராசங்கம் கைகொடுத்தா போதும். தமிழ்நாடு நலவாரியம் கொடுக்குற உதவிப் பணம்கூட கடந்த அஞ்சு மாசமா கிடைக்கலை. அதுக்காக வேலையை விட்டுட்டு அலைஞ்சுக்கிட்டிருந்தா அடுத்த நாள் என் குடும்பம் பட்டினியாத்தான் கிடக்கணும். இந்தச் சக்கரத்துல மண் சுழலுற மாதிரிதான், பிரச்னைகளுக்கு நடுவுல நானும் சிக்கிச் சுழலுறேன். அது கிடக்கட்டும். கார்த்திகைக்கு இன்னும் பத்து நாள்தான்... நிறையா வேலை இருக்கு’’ என்று சிரித்துக்கொண்டே விடைகொடுக்கிறார் வேல் மைதீன்.